Ćwiczenia wzroku dla dzieci słabowidzących (na podstawie książki M. Walkiewicz-Krutak) - Izabela Galicka

Widzenie i patrzenie nie są czymś danym z góry i statycznym. Są to raczej umiejętności, które można rozwijać i doskonalić. Rehabilitacja wzroku jest szczególnie ważna dla dzieci słabowidzących. Proponowane przez nas ćwiczenia są bardzo efektywne; przy systematycznym i długofalowym ich wykonywaniu w znaczący sposób poprawiają jakość widzenia dziecka. Opracowane przez terapeutów widzenia, mogą jednakże być stosowane także przez rodziców i opiekunów w codziennej praktyce. Ważne, aby odbywały się w przyjaznej dla małego człowieka atmosferze, dlatego obok wymiaru edukacyjnego należy im nadać wymiar zabawy.

Ćwiczenie 1.

Dziecko ma reagować na źródło światła, lokalizować je i fiksować na nim wzrok. Nasze pomoce to latarki zwykłe i migające oraz zabawki. Należy skierować światło na twarz dziecka i podać mu ulubioną zabawkę. Gdy dziecko skończy się bawić, należy zgasić latarkę. Takie połączenie ułatwia dziecku kojarzenie światła z ulubionym bodźcem i przez to zwraca ono większą uwagę na światło.

Ćwiczenie 2.

Nasze pomoce to latarka i grzechotka lub dzwonek. Razem z zapaleniem światła należy dołączyć dźwięk lubiany przez dziecko. Gdy gasi się światło, równocześnie wycisza się dźwięk. W czasie dalszej zabawy należy usuwać stopniowo dźwięk, aż do chwili, gdy dziecko zareaguje na samo światło.

Ćwiczenie 3.

Nasze pomoce to latarka i przedmioty błyszczące, na przykład celofan czy płyty CD. Dziecko ma reagować na światło odbite, lokalizować je i fiksować na nim wzrok. Należy skierować światło na błyszczącą powierzchnię i poruszać nim tak, by wywołać efekt migania. Oświetlaną powierzchnię dobrze jest umieścić na początku w preferowanym przez dziecko obszarze widzenia, a potem także w innych obszarach.

Ćwiczenie 4.

Nasze pomoce to latarki i zabawki, na przykład kukiełki. Dziecko ma reagować na przedmioty podświetlone, lokalizować je i fiksować na nich wzrok. Należy podświetlić zabawkę i umieścić ją najpierw w preferowanym przez dziecko obszarze widzenia, a potem także w innych obszarach. Można zmieniać odległość bodźca od twarzy dziecka, obserwując jego reakcje.

Ćwiczenie 5.

W tym ćwiczeniu dziecko lokalizuje wzrokiem światło i przemieszcza się w stronę jego źródła. W zaciemnionym pokoju należy skierować światło na preferowany przez dziecko obszar widzenia. Kiedy dziecko zlokalizuje światło, prosimy, aby przeszło w jego kierunku i dotknęło go. Potem prezentuje się światło w innych obszarach widzenia dziecka, za każdym razem zachęcając je, by zlokalizowało i dotknęło światła. Ćwiczenie to wzmacnia koordynację oko-ręka.

Ćwiczenie 6.

Dziecko siada twarzą do ściany. Terapeuta lub rodzic „rysuje” latarką na ścianie prosty wzór. Następnie zachęca dziecko, by powtórzyło jego ruch.

Ćwiczenie 7.

Dziecko ma podążać wzrokiem za poruszającym się światłem. Ćwiczenie najlepiej przeprowadzać w zaciemnionym pokoju, by dziecko miało duży kontrast. Należy skierować światło latarki na ścianę i polecić dziecku, by je śledziło. Kiedy światło się porusza, dziecko siedzi na krześle, kiedy światło się zatrzymuje, dziecko wstaje z krzesła.

Ćwiczenie 8.

Dziecko ma nawiązywać kontakt wzrokowy, naśladować mimikę twarzy i proste ruchy ciała. Terapeuta lub rodzic powinien stanąć w preferowanej przez dziecko odległości i polecić dziecku naśladowanie prostych ruchów ciała i min. Twarz w tym ćwiczeniu warto podkreślić wyrazistym makijażem.

Ćwiczenie z mojego dzieciństwa

Potrzebne są papierowe figury w różnych kształtach, kolorach i wielkościach. Umieszcza się je na białej ścianie w preferowanym przez dziecko obszarze widzenia. Dziecko ma podawać nazwy kolorów i kształtów, może też określać, czy coś jest małe czy duże. Ćwiczenie to można wykonywać dwojgiem oczu albo każdym okiem z osobna.

Proponowane tu ćwiczenia można wykonywać z dziećmi już od trzeciego roku życia. Ważne, aby były one przeprowadzane w komfortowej dla dziecka atmosferze, aby stały się po prostu fajną zabawą, dlatego też należy regulować ich czas, by nie doprowadzać do zmęczenia i zniechęcenia dziecka. Pamiętajmy też o nagradzaniu dziecka – niekoniecznie muszą być to nagrody rzeczowe, ale raczej pochwały i pozytywne komentarze dorosłych. To wzmocni motywację dziecka do ćwiczenia oczu.

Źródło:

M. Walkiewicz-Krutak, Funkcjonowanie wzrokowe małych dzieci słabowidzących, Wydawnictwo APS, Warszawa 2009

Iza Galicka, polonista i kulturoznawca, pracownik Fundacji „Trakt”

Błąd: Nie znaleziono pliku licznika!Szukano w Link do folderu liczników

Artykuł publikowany w ramach projektu „TYFLOSERWIS 2016 - INTERNETOWY SERWIS INFORMACYJNO-PORADNICZY", dofinansowany ze środków Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych.

Dodano: 07-11-2016 23:22:19