W jednym z poprzednich tekstów przybliżyłem Państwu Komitet Praw Osób z Niepełnosprawnościami, który monitoruje wszystkie działania dotyczące Konwencji o prawach osób niepełnosprawnych. Teraz zapraszam do lektury sprawozdania z 23. sesji Komitetu, która odbyła się w drugiej połowie minionego roku.
Konwencja ONZ o prawach osób niepełnosprawnych obowiązuje w Polsce od blisko ośmiu lat. Stanowi ona punkt odniesienia do wszelkich działań podejmowanych na rzecz tej grupy. Przypomnę, że Konwencja o prawach osób z niepełnosprawnościami została przyjęta przez Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych uchwałą 61/106 z dnia 13 grudnia 2006 roku i weszła w życie 3 maja 2008 roku. Rząd Polski podpisał ją 20 marca 2007 roku, natomiast ratyfikacja Konwencji przez Polskę miała miejsce 6 września 2012 roku.
Na temat realizacji postanowień tego dokumentu w Polsce powiedziano i napisano wiele, co i rusz zachęca się do konwencyjnego myślenia, przestrzegania zawartych w niej postulatów, powołuje się na nią w razie łamania praw osób z niepełnosprawnością itd.
Natomiast w poniższym tekście chciałbym przybliżyć Szanownym Czytelnikom działania jednostki, która stoi na straży przestrzegania Konwencji na całym świecie, a także realizuje inne zadania dotyczące pełnej realizacji tego aktu prawnego.
W ubiegłym roku na łamach Tyfloserwisu zamieściłem tekst szczegółowo omawiający świadczenie uzupełniające dla osób niezdolnych do samodzielnej egzystencji.
Warto przypomnieć, że ustawa z dnia 31 lipca 2019 roku o świadczeniu uzupełniającym dla osób niezdolnych do samodzielnej egzystencji (Dz.U. z 2019 r., poz. 1622) wprowadziła zasadę, zgodnie z którą łączna kwota świadczenia uzupełniającego i świadczeń finansowanych ze środków publicznych nie może przekroczyć 1700 złotych. Do wspomnianego limitu wlicza się rentę socjalną oraz rentę z tytułu niezdolności do pracy.
W 2021 roku próg uprawniający do świadczenia dla osób niezdolnych do samodzielnej egzystencji zostanie podwyższony do wysokości 1750 złotych. Jest to związane z planowaną przez rząd waloryzacją rent i emerytur, która wejdzie w życie 1 marca tego roku.
Jest to niewątpliwie renta szczególna, ponieważ jej otrzymanie nie zależy tylko od spełnienia ustawowych warunków przez osobę uprawnioną. Najistotniejszym czynnikiem otwierającym drogę do uzyskania tej formy wsparcia jest śmierć jednego z rodziców. Zatem jest to istotna różnica w porównaniu do renty socjalnej czy renty z tytułu niezdolności do pracy. W zależności od tego jak układały się relacje rodzinne, utrata jednego z rodziców wiąże się z wachlarzem różnorakich emocji. Zazwyczaj jest to strata, której nie rekompensują żadne pieniądze. Ale oczywiście relacje rodzinne bywają różne, dlatego trzeba podkreślić, że żaden z rodziców nie może pozbawić swojego dziecka prawa do renty rodzinnej.
W polskim systemie prawnym oprócz świadczeń skierowanych wyłącznie do osób z niepełnosprawnościami, które stały się niezdolne do pracy w trakcie zatrudnienia lub takimi się urodziły, znajdujemy finansowe formy wsparcia skierowane do tych, którzy codziennie sprawują opiekę nad takimi osobami. Opiekunowie osób z niepełnosprawnościami po spełnieniu odpowiednich warunków mogą otrzymać świadczenie pielęgnacyjne lub specjalny zasiłek opiekuńczy.
Deklaracja dostępności© Fundacja Polskich Niewidomych i Słabowidzących „Trakt” | Grafika: AS | Wykonanie: MFPrzejdź na stronę Marka Faderewskiego
Stworzenie witryny dofinansowano ze środków PFRON
