Dobry news musi budzić emocje – to hasło, którym kieruje się wielu współczesnych dziennikarzy. Dlatego co pewien czas pojawiają się w mediach doniesienia związane z nowymi odkryciami w dziedzinie medycyny. Część z nich dotyczy nowatorskich metod przywracania wzroku. O ile przed rokiem 1989 ich autorami byli najczęściej radzieccy uczeni, o tyle obecnie bywają to zwykle naukowcy amerykańscy lub przynajmniej zachodni. Owe „cuda” medycyny opisują zazwyczaj dziennikarze będący laikami w dyscyplinie, z którą przyszło im się mierzyć, toteż trudno niekiedy z ich tekstów wywnioskować, jak szerokiej grupy osób niewidomych i ociemniałych ma dotyczyć nowa metoda i na ile rzeczywiście będzie skuteczna. Mimo to artykuły te bardzo często budzą nadzieję wśród czytelników, niezależnie od tego, czy problem dotyczy ich samych, członków rodziny lub znajomych, czy też są to osoby niemające żadnej styczności z niepełnosprawnością wzroku, które jednak poczują się duchowo podbudowane możliwością przywracania utraconej sprawności. Przyjrzyjmy się zatem kilku kierunkom, w których nauka podążała przez ostatnie lata, aby zastanowić się, co łączy je wszystkie i co rzeczywiście wnoszą w nasze życie, abstrahując od ich wartości czysto medycznej, którą zweryfikuje przyszłość.
Polski Związek Niewidomych w bieżącym, 2021 roku obchodzi swoje siedemdziesięciolecie. We wrześniu jego przedstawiciele zebrali się na XVIII Krajowym Zjeździe Delegatów, podczas którego wybrano nowy zarząd. Prezesem został wieloletni pracownik działu administracyjnego w Instytucie Tyflologicznym PZN, Andrzej Brzeziński. Zastąpił on Annę Woźniak-Szymańską, która stała na czele Związku od 2004 roku. Kadencja nowego zarządu trwała będzie dwa i pół roku. Andrzej Brzeziński w rozmowie z Radosławem Nowickim podzielił się swoimi wrażeniami po wyborach, opowiedział o planach stowarzyszenia, a także odniósł się do obecnej sytuacji osób niewidomych i słabowidzących w Polsce.
Istnieje wiele sposobów nauki języków obcych: jedni uczą się ich po prostu w szkołach, inni wybierają kursy językowe oparte na rozlicznych metodach nauczania, takich jak na przykład metoda Callana czy Berlitza, jeszcze inni postanawiają wyjechać za granicę, aby nabywać umiejętności, zwiedzając, pracując czy po prostu spędzając czas z rodzimymi użytkownikami języka, który chcieliby opanować. Są też tacy, którzy na własną rękę uczą się w domu przy pomocy słowników, rozmówek, oglądanych filmów i seriali, aplikacji edukacyjnych czy rozmów prowadzonych przez internet z tzw. native speakerami. Wszystko zależy od charakteru, samozaparcia i ulubionej metody nabywania wiedzy, a także od wybranego języka.
Dostępność to słowo klucz do łatwiejszego funkcjonowania w codzienności osób z różnymi dysfunkcjami. Wiąże się z projektowaniem uniwersalnym, czyli takim, które umożliwia korzystanie z przedmiotów, dóbr i usług jak najszerszej grupie odbiorców, także ludziom z niepełnosprawnościami. Trend ten zauważyły polskie uczelnie, które w ramach centrów wiedzy o dostępności będą pracowały nad nowymi uniwersalnymi rozwiązaniami w dziedzinie komunikacji i cyfryzacji, architektury, urbanistyki i budownictwa, transportu i mobilności, a także designu i przedmiotów codziennego użytku.
Którą szkołę wybrać – to niezwykle trudna decyzja dla wielu rodziców. Gdy dziecko ma orzeczoną niepełnosprawność, jego opiekunowie muszą wziąć pod uwagę dodatkowe kwestie. Tymczasem od chwili, kiedy sami odebrali świadectwo, sporo się w systemie edukacji zmieniło.
