Wygrali z zamkniętymi oczami

W tej grze liczy się spryt, odwaga i siła charakteru. Piłka potrafi pędzić z prędkością 80 km na godzinę, a zawodnicy mają zaklejone oczy. Mecz goalballa – bo o tym sporcie mowa – ogląda się z wypiekami na twarzy, szczególnie gdy gra toczy się o najwyższą stawkę. Jak niedawno w Krakowie, gdzie w dniach 8-10 listopada można było kibicować zawodnikom rozgrywającym Mistrzostwa Polski w Goalball.

W turnieju wzięło udział 150 graczy reprezentujących siedemnaście drużyn z całego kraju, w tym jedenaście drużyn męskich oraz sześć żeńskich. Były to ekipy z: Bydgoszczy, Katowic, Krakowa, Lasek, Lublina, Szczecina, Wrocławia oraz drużyna „Start” Wrocław-Bierutów. Zawodnicy walczyli o tytuł mistrza Polski w sezonie 2019, kończąc tym samym całoroczne zmagania eliminacyjne, rozpoczęte w Chorzowie i kontynuowane w Oleśnicy, Wrocławiu i Lublinie. Podczas mistrzostw rozegrano 36 meczów.

– Wśród kobiet wygrał zespół z Lasek, z drugiej ligi męskiej awans uzyskały ekipy z Lasek a także Szczecina. Mistrzostwo Polski wywalczył zespół z Bierutowa, a drugie i trzecie miejsce przypadło kolejno dla Lublina i Katowic. Najwszechstronniejszym zawodnikiem został Damian Hortecki z Bierutowa – informują zawodnicy.

Organizatorem mistrzostw była krakowska drużyna goalballowa – WBR Groundhogs Kraków, działająca dzięki współpracy Stowarzyszenia „Warto być razem” i Stowarzyszenia na Rzecz Wsparcia Osób Zagrożonych Wykluczeniem Społecznym „Świstak”.

Goalball (piłka dźwiękowa) została wynaleziona – stworzona przez Austriaka Hanz’a Lorenz’a oraz Niemca Sepp’a Reindle w roku 1946 jako efekt starań doskonalenia rehabilitacji niewidomych weteranów drugiej wojny światowej. Po raz pierwszy jako dyscyplina pokazowa została zaprezentowana na Igrzyskach Paraolimpijskich w Toronto w 1976 roku. Cztery lata później w Arnhem weszła na stałe do programu Igrzysk Paraolimpijskich. Pierwsze Mistrzostwa Świata rozegrano w 1978 roku w Austrii. Obecnie Goalball stał się bardzo popularną dyscypliną sportu uprawianą w ponad 100 krajach na całym świecie. Co roku organizowane są turnieje ogólnokrajowe, międzynarodowe, mistrzostwa Europy i świata.

W 1982 roku rozegrano po raz pierwszy w Polsce w Lublinie międzywojewódzki turniej w goalball jako nieoficjalne mistrzostwa Polski. Od 1983 roku mistrzostwa Polski w Goalball weszły do kalendarza rozgrywek Polskiego Związku Sportu Niepełnosprawnych „Start”. Uczestnikami zawodów w goalball mogą być osoby niedowidzące i niewidome , które na podstawie przeprowadzonej klasyfikacji medycznej otrzymały odpowiednią grupę sportową stwierdzającą minimum niepełnosprawności zezwalające na uczestniczenie w zawodach dla osób niepełnosprawnych (z dysfunkcją narządu wzroku).

B1 – całkowicie niewidomi oraz z poczuciem światła, ale bez rozpoznania przedmiotów lub ich zarysów bez względu na kierunek i odległość.

B2 – ze zdolnością rozpoznawania przedmiotów lub ich zarysów, ostrość wzroku 2/60 i/lub ograniczenie pola widzenia w zakresie 5 stopni.

B3 – ze wzrokiem o ostrości od ponad 2/60 do 6/60 i/lub ograniczeniem pola widzenia od 5 do 20 stopni.

Goalball jest rozgrywany na powierzchni o wymiarach boiska do siatkówki. W każdej drużynie gra po trzech zawodników, którzy bronią wysokiej na 1,30 m i szerokiej na 9 m bramki. Każdy z zawodników ma oczy zaklejone plastrami okulistycznymi oraz specjalne gogle, których podczas gry nie może ściągać ani dotykać.

Gra polega na toczeniu lub kozłowaniu piłki oraz niedopuszczeniu, by wpadła do bramki. Piłka waży prawie 1,5 kg, wewnątrz ma umieszczone dzwoneczki pozwalające zawodnikom na jej lokalizowanie. Kształtem przypomina piłkę do koszykówki. Mecz trwa dwa razy po 12 minut lub kończy się, kiedy jedna z drużyn osiągnie różnicę 10 goli.

Pokrewnymi, lecz nie identycznymi dyscyplinami są torball i piłka nożna dla niewidomych.

Projekt jest dofinansowany ze środków Ministerstwa Sportu i Turystyki, budżetu Województwa Małopolskiego oraz Gminy Miejskiej Kraków.

Lista zawodników kadry narodowej w goalballu, którzy brali udział w pierwszym turnieju eliminacyjnym do Igrzysk Paraolimpijskich, Mistrzostwach Europy i turniejach międzynarodowych.

BIAŁYSTOK

Konrad Andrzejuk, Paweł Brodowicz, Tomasz Sokół, Wacław Morgiewicz

BYDGOSZCZ

Zbigniew Murawski, Henryk Rzepka

KATOWICE

Jerzy Czarnociński, Wiktor Miller, Piotr Szymajda, Piotr Szymala, Łukasz Eitner, Marcin Lisowski, Miłosz Bromboszcz

KĘDZIERZYN KOŹLE

Stanisław Nowakowski, Tadeusz Buss

LASKI

Dorota Niewiadomska, Olga Drężek (Witak), Paulina Frączek, Anna Miotk, Aneta Wyrozębska, Paweł Nowicki, Dawid Nowakowski, Marcin Czerwiński, Kamil Pawłowski, Marcin Wiśniewski

LUBLIN

Katarzyna Janczura, Dominika Czuj, Aleksandra Marczuk Wachnik, Ewa Bilewicz, Marek Mościcki, Marcin Gibuła, Daniel Aftyka, Wiktor Wójcik, Ryszard Kubaj, Zdzisław Koziej, Marcin Roginela, Marcin Borowiec, Kuba Ogonowski, Adam Antoniuk, Daniel Klimczak, Leszek Bąk, Piotr Ziółek, Sylwester Gajek, Zbigniew Prokopiuk

ŁÓDŹ

Grzegorz Pietrakiewicz

OLSZTYN

Dominik Czyż, Mieczysław Kontrymowicz, Jan Pożarycki

POZNAŃ

Wiesław Czyż, Ryszard Kożuch

SZCZECIN

Karolina Kozak, Krzysztof Suchocki

SUWAŁKI

Jerzy Wysocki, Krzysztof Wysocki, Henryk Ruszczyk

WROCŁAW

Patrycja Bożek, Dariusz Wilczyński, Adrian Piotrowicz, Marcin Lubczyk, Damian Hortecki, Kamil Czachara, Ryszard Guzowski, Daniel Henke, Marek Rutkiewicz, Dariusz Jurkowski

ZIELONA GÓRA

Ryszard Dobry Chłop, Mirosław Nowak

SZTAB SZKOLENIOWY

Fizjoterapeuci

Monika Jędrzejczyk, Marek Lubczyk, Michał Soblik

Psycholog

Maria Kolmetz

Obsługa techniczna

Magda Salamon

Trenerzy

Joanna Strzelecka (Stasińska), Michał Gumiński, Robert Prażmo, Piotr Szymala, Józef Krzak

HISTORIA TRENERÓW KN

Sławomir Podleśny

Tomasz Porajski do 1992 r.

Józef Krzak 1992-2009

Robert Prażmo 2009-2018

Piotr Szymala 2019 – …

Błąd: Nie znaleziono pliku licznika!Szukano w Link do folderu liczników

Artykuł publikowany w ramach projektu „TYFLOSERWIS 2018–2021 INTERNETOWY SERWIS INFORMACYJNO-PORADNICZY", dofinansowany ze środków Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych.

Dodano: 27-11-2019 13:30:36