Kongres Osób z Niepełnosprawnościami - 16.09.2015, Warszawa

Strona monitoringu obywatelskiego z relacją z Kongresu: http://monitoringobywatelski.firr.org.pl/i-kongres-osob-z-niepelnosprawnosciami-relacja/

W dniu 16 września 2015 roku W Warszawie odbył się Kongres poświęcony osobom z niepełno sprawnościami. Uczestnikami kongresu były osoby niepełnosprawne z całej Polski. Organizatorem kongresu była Fundacja Instytut Rozwoju Regionalnego z siedzibą w Krakowie.

Zachęcam nie tylko do lektury ale także do świadomego uczestnictwa w przemianach dotyczących integrowania obywateli z niepełnosprawnościami w życiu społecznym w naszym kraju.

Podczas zbierania danych na temat kongresu, nawiązałam kontakt z panią Agatą Szal, pracowniczką FIRR-u w Krakowie, która pomogła mi w tworzeniu treści niniejszego artykułu.

Jakie są założenia projektu: MONITORING OBYWATELSKI i uzyskane rezultaty w wyniku jego realizacji?

Projekt dotyczy monitoringu obywatelskiego Konwencji o prawach osób z niepełnosprawnościami. Zaangażowane osoby – Ambasadorowie Konwencji – otrzymają wsparcie doradcze (na wzór self-adwokatów), a ich zgłoszenia naruszeń prawa trafią do odpowiednich instytucji i będą podstawą dla interwencji.

Rezultaty:

• wzrost korzystania z praw przez osoby z niepełnosprawnościami,
• zmiana przestrzegania prawa przez administrację,
• sieć Ambasadorów Konwencji – społecznych aktywistów spośród osób z niepełnosprawnościami,
• system informatyczny do obsługi monitoringu obywatelskiego,
• rekomendacje zmian wynikających z monitoringu,
• zbiór dobrych praktyk w zakresie zmian w wyniku interwencji.

Konwencja ONZ o prawach osób z niepełnosprawnościami w praktyce.

PROGRAM KONGRESU

Kongres podzielono na dwie części. Część pierwsza kongresu skoncentrowana była na następujących zagadnieniach:

Czy Konwencja działa? – Obszary: Samorząd, Fundacja Aktywizacja; Wybory, Fundacja Vis Maior; Dostępność informacji, Fundacja Vis Maior; Osoby Głuche, Polski Związek Głuchych; Zabezpieczenie społeczne, pracownik naukowy Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie.

W części drugiej natomiast poruszono następujące tematy:

Czy Konwencja działa? – Obszary: Edukacja, Fundacja Instytut Rozwoju Regionalnego; Praca, Fundacja Aktywizacja; Psy przewodniki, Fundacja Pies Przewodnik; Dostępność architektoniczna, Politechnika Gdańska; Ubezwłasnowolnienie i dostęp do sądu, Polskie Stowarzyszenie na Rzecz Osób z Upośledzeniem Umysłowym;

Zarówno część pierwsza jak i druga kongresu podsumowana była otwartą dyskusją, podczas której uczestnicy zadawali pytania dotyczące poruszanych w obydwóch częściach kwestii.

Podczas trwania kongresu można było uzyskać porady od ekspertów poszczególnych fundacji biorących czynny udział w spotkaniu.

Poniżej zamieszczone zostały nazwiska oraz nazwy instytucji wyróżnionych ambasadorów konwencji:

1. Grzegorz Aryż
2. Anna Błaszczak
3. Agnieszka Dudzińska
4. Jarosław Gniatkowski
5. Monika Janik
6. Prof. Irena Lipowicz
7. Anna Machalica
8. Krystyna Mrugalska
9. Kinga Śniegocka
10. Wojciech Szczurek
11. Joanna Wrona
12. Bank Zachodni WBK
13. Departament Europejskiego Funduszu Społecznego w Ministerstwie Infrastruktury i
14. Muzeum Pałacu Króla Jana III w Wilanowie
15. Onet Pro Bono

Zapytałam Panią Agatę Szal: Co zainspirowało Fundację FIRR do zorganizowania Kongresu i czy jest w planach regularne organizowanie tego wydarzenia?

Pani Agata odpowiedziała, że brak podobnych wydarzeń i potrzeba ich organizacji. Planujemy kontynuację – mamy nadzieję, że w jak najszerszym gronie.

Na pytanie jakie organizacje i fundacje są zaangażowane we współpracę?

Pani Agata wymieniła:

1. Fundację Instytut Rozwoju Regionalnego,
2. Fundację Pies Przewodnik,
3. Polskie Stowarzyszenie na Rzecz Osób z Upośledzeniem Umysłowym,
4. Fundację Aktywizacja,
5. Polskie Forum Osób Niepełnosprawnych,
6. Politechnikę Gdańską,
7. Polski Związek Głuchych,
8. Towarzystwo Pomocy Głuchoniewidomym,

Powiedziała także, że Kongres realizowany był w partnerstwie z:

1. Fundacją Eudajmonia,
2. Bielskim Stowarzyszeniem Artystycznym „Teatr Grodzki”,
3. Fundacją Hipoterapia – Na Rzecz Rehabilitacji Dzieci Niepełnosprawnych,
4. Fundacją TUS,
5. Stowarzyszeniem Integracja,
6. Małopolskim Integracyjnym Stowarzyszeniem Kulturalno-Oświatowym Niewidomych,
7. Organizacją Olimpiady Specjalne Polska,
8. Organizacja Homo Faber w Lublinie,
9. Polskim Stowarzyszeniem Ludzi Cierpiących na Padaczkę Oddział Łódzki,
10. Polskim Związkiem Niewidomych,
11. Stowarzyszeniem Inicjatyw Kobiecych,
12. Fundacją na Rzecz Rozwoju Audiodeskrypcji „KATARYNKA”.

Społeczny Raport Alternatywny z realizacji w Polsce Konwencji Postulaty wynikające z raportu alternatywnego.

1. Ratyfikowanie Protokołu Fakultatywnego.
2. Likwidacja zakazu małżeństw wobec osób z niepełnosprawnościami.
3. Zmiana systemu ubezwłasnowolnienia na system wspieranego podejmowania decyzji.
4. Wypracowanie wspólnie ze środowiskiem strategii polityki społecznej wobec osób z niepełnosprawnościami (celów, obszarów, instrumentów i kryteriów wsparcia itd.), w tym mapy drogowej wdrażania Konwencji.
5. Zmiana definicji niepełnosprawności oraz dostosowanie systemu orzecznictwa (w tym do opracowanej strategii i Konwencji), jak i jego ujednolicenie.
6. Przeniesienie Pełnomocnika Rządu ds. Osób Niepełnosprawnych do Kancelarii Premiera. Uczynienie go odpowiedzialnym horyzontalnie za politykę społeczną wobec osób z niepełnosprawnościami i koordynującym wszystkie ośrodki decyzyjne.
7. Oparcie prawodawstwa o zasady godności, autonomii i niezależnego życia.
8. Wspieranie aktywności osób z niepełnosprawnościami zamiast bierności. Zwiększenie udziału świadczeń i usług o charakterze kompensacyjnym, aktywizacyjnym i włączającym.
9. Indywidualizacja wsparcia.
10. Deinstytucjonalizacja – przejście od wsparcia w dużych instytucjach do wsparcia w środowisku lokalnym.
11. Zdecydowane rozszerzenie oferty usług publicznych.
12. Wzmocnienie wsparcia Państwa dla rodzin osób z niepełnosprawnościami.
13. Preferowanie otwartego rynku pracy.
14. Preferowanie i promowanie edukacji włączającej.
15. Włączenie środowiska osób z niepełnosprawnościami w procesy kształtowania polityki publicznej i stanowienia prawa, w tym zapewnienie odpowiedniego udziału w ciałach decyzyjnych.
16. Uchwalenie ustawy antydyskryminacyjnej zapewniającej osobom z niepełnosprawnościami kompleksową ochronę.
17. Ciągłe prowadzenie szkoleń podnoszących wiedzę na temat niepełnosprawności pracowników podmiotów realizujących zadania publiczne.
18. Likwidacja aborcji eugenicznej.
19. Usunięcie błędów w tłumaczeniu Konwencji.

Analizując informacje zawarte w owym artykule zauważamy, że w XXI wieku osoby z niepełnosprawnościami walczą o równouprawnienie. Dlaczego tak się dzieje, skoro każdy z nas jest takim samym obywatelem.

Izabela Wasilewska, lingwista, pracownik Fundacji „Trakt”

Błąd: Nie znaleziono pliku licznika!Szukano w Link do folderu liczników

Dodano: 17-09-2015 22:01:18